De korte carrière van
Peter Lynch

Peter Lynch, de man die op 46-jarige leeftijd met pensioen ging. Ja, u leest het goed. Op 46-jarige leeftijd vond Lynch het welletjes. Hij had jarenlang al zijn energie gestoken in het analyseren van aandelen. Alles draaide om beleggen, investeren en analyseren. Hij was dan wel pas 46, maar had al de arbeidsuren van de gemiddelde 67-jarige achter de rug. Zijn kortstondige succes was ruim voldoende om er voor de rest van zijn leven mee op te houden. Een mooie uitdaging voor de jonge lezers onder ons om te evenaren.

Title
Quote mark
Peter Lynch

Go for a business that any idiot can run because sooner or later, any idiot is probably going to run it.

Peter Lynch was tot zijn pensioen in 1990 werkzaam voor het Magellan Fund (zijn onderdeel bij Fidelity Investments). In slechts 13 jaar heeft hij dit fonds met zijn persoonlijke aanpak van, houdt u vast, $ 20 miljoen naar maar liefst $ 14 miljard kunnen trekken. Oké, eerlijk is eerlijk, dit is niet allemaal beleggingswinst. Zijn ongekende populariteit en goede resultaten hebben het nodige vermogen weten binnen te halen.

Wat waren dan deze buitengewone resultaten die Lynch en het Magellan Fund zo populair maakten? Mocht u gelijk met Peter Lynch op de trein zijn mee gesprongen, dan had u uw investering verachtentwintigvoudigd. Met een startbedrag van bijvoorbeeld $ 10.000,- had u aan het einde van de rit dus 280,000 dollar. Dit alles bereikt in een periode van slechts 13 jaar. Deze stijging van jaarlijks 29,2% lag in vergelijking met de stijging van de S&P (15,8% per jaar) vele malen hoger.

Selectiecriteria aandelen Peter Lynch

  • Net als Buffett is Peter Lynch een groot voorstander van begrijpelijke bedrijven. Een bedrijf dat ondergoed verkoopt is makkelijker te begrijpen dan een bedrijf dat bijvoorbeeld een nieuwe nanochip aan het ontwikkelen is.
  • De PEG (price/earnings to growth) ratio staat centraal in al zijn selecties. Indien aan deze criteria al niet voldaan wordt, hoeft er naar de rest al helemaal niet meer gekeken te worden. Hij noemde de aandelen die door deze selectie heen komen GARP (growth at a reasonable price) aandelen. Het komt erop neer dat een aandeel misschien wel een hoge koers/winstverhouding heeft, maar wanneer de groei van de winst per jaar procentueel nog groter is, kan het nog steeds een koopje zijn.
  • Peter Lynch had ook de bijzondere voorkeur voor bedrijven met slaapverwekkende namen. Volgens hem maakte dit het aandeel onpopulair en daarmee met korting verkrijgbaar op de beurs.
  • Hij hield daarnaast, misschien niet helemaal ethisch verantwoord, van bedrijven waar kwade geruchten van in de rondte gingen. Het lozen van giftig afval hier, een relatie met de maffia daar, voor Lynch waren dit mooie aangelegenheden.
  • Niet alleen saaie namen kunnen met korting verkregen worden, ook deprimerende ondernemingen zijn volgens Peter Lynch een uitgelezen mogelijkheid voor korting.
  • Tot slot nog een klassieker onder de beursgoeroes: bedrijven die aandelen terugkopen. Er zijn meerdere redenen voor bedrijven om aandelen terug te kopen en deze zijn bijna allemaal positief voor de ontwikkeling van de aandelenkoersen.

Lynch-criteria in het heden

Misschien soms een beetje vreemde en vage standpunten, maar vergeet niet dat dit slechts het begin is voor Peter Lynch. Na zijn selectie van slaapverwekkende, criminele bedrijven in de meest deprimerende sectoren kwam pas het echte werk, namelijk analyseren alsof zijn leven ervan afhing. Mocht u hier meer over willen weten, dan raden wij u aan zijn boek ‘One Up on Wall Street’ te lezen.

Tot slot nog even een blik op het heden. Aangezien Peter Lynch in 1990 al stopte met zijn carrière als professionele belegger, kunnen we alleen kijken wat er de afgelopen jaren met Fidelity Investments is gebeurd. Eigenlijk is er maar weinig van Fidelity over gebleven. Hun sporen zijn misschien alleen nog zichtbaar in de tientallen beleggingsfondsen die uit Fidelity zijn over gebleven.

Is er dan helemaal niks wat we nog kunnen zeggen over de huidige scores van Peter Lynch? Toch wel. Een portefeuille met 20 aandelen die voldoen aan de Lynch-criteria, hadden tussen 2003 en 2015 een gemiddeld jaarrendement van 13,4% per jaar behaald. In eenzelfde periode kwam de S&P 500 niet verder dan 6,2%. Geen slechte score in een periode met veel verliezers.