Opties

Opties worden beschouwd als termijncontracten. Er zijn twee soorten opties: call opties en put opties. Een call optie geeft de koper van de optie het recht om een bepaalde onderliggende waarde (bijvoorbeeld een aandeel) tegen een bepaalde prijs (de uitoefenprijs) te kopen tot de vervaldatum van de optie. Voor dit recht betaalt de belegger een optie premie, de prijs van de optie. De verkoper van de call optie ontvangt deze premie en is daardoor verplicht om de onderliggende waarde te leveren tegen de uitoefenprijs bij de uitoefening van de optie. Het tegenovergestelde is het geval bij put opties. Een put optie geeft de koper van de optie het recht om de onderliggende waarde te verkopen tegen de vooraf bepaalde uitoefenprijs tot de vervaldatum.

Het verkopen (of uitgeven) van een optie zonder deze te bezitten staat bekend als “het schrijven van een optie”. Beleggers kunnen dus een optie kopen of schrijven. De beleggers die opties schrijven om een premie te ontvangen worden ook wel schrijvers genoemd. De optiebeurzen creëren de basisvoorwaarden voor optietransacties en maken het mogelijk om elke maand nieuwe opties te schrijven met verschillende basisprijzen, contractgroottes en voorwaarden. Voor liquide aandelen zijn er meestal standaard opties met een looptijd van 1, 2, 3, 6 en 12 maanden beschikbaar. De Europese derivatenbeurs Eurex biedt ook opties met kortere looptijden, zoals de wekelijkse opties op de AEX of andere indexen.

In de normale derivatenmarkten zijn de meest voorkomende optietypen in de Amerikaanse en de Europese stijl. Er is een aanzienlijk verschil tussen de twee soorten opties op het gebied van uitoefenen in combinatie met expiratiedatum. Met opties in Amerikaanse stijl is het namelijk mogelijk om de optie op elk moment uit te laten oefenen, zelfs voor de vervaldatum. Dit betekent dat de houder van call- of putopties zijn of haar recht op elk moment kan uitoefenen en de onderliggende waarde voortijdig kan opeisen of leveren.